noname

Poetka

Co do tematu, ponieważ nie czytałam wszystkich wypowiedzi po kolei. Hmm. Ja zazwyczaj gdzieś wybywam z domu pochodzić po osiedlu, słucham muzyki głośno. Zaszywam się w swoim świecie. Piszę wiersze, gram na gitarze, krzyczę, "kastruję" kolegów i koleżanki, zabijam ludzi na kartkach.
To chyba byłoby na tyle.

Silie

Poetka

Kastruję - rysuję ich podobizny na kartkach. Z wszystkimi szczegółami. Przyrodzenie też

. Hmm. Potem biorę nożyczki i wycinam, to co powinnam i podpisuję, np. " Wykastrowany Arek"

. Mam już czterech wykastrowanych i jedną wysterylizowaną nauczycielkę. Hmm. Może dziecinne. Ale pozwala mi odreagować troszkę.
Zabijam. Rysuję ludzi, jak się zabijają, jest mnóstwo krwi. Albo rysuję jedną postać, którą upodabniam do osoby, która mnie zdenerwowała no i hmm...dorysowuję to, co może tej osobie się przydarzyć. Jakies straszne rzeczy. Ale na większości jest bardzo dużo krwi i cierpienia.
Taka już jestem.

Violet

Ja jak się zdenerwuje to wypisuje na kartce to co czuje w danym momencie (oj sypią się niecenzuralne słowa

) potem jak mi przechodzi to czytam to i zaczynam się z tego śmiać (wiem, dziwnie to brzmi). Jak mi całkowicie przejdzie to robie pożar w zlewie

Luna

ja ostatnio jak się wkurzę i mam wszystkiego dość to włączam muzę na full.

DemeteR

Poetka

Luna

to może jakieś stałe leczenie farmakologiczne pomoże

bo jak nic innego nie pomaga?

DemeteR

Poetka

DemeteR

to co masz na mysli

Luna

zdarzyło mi się kilka razy kiedy miałam kompletnie wszystkiego dość, ktoś mnie wkurzył, coś się nie powiodło, że zastygałam w zamyśleniu... w głowie mialam kołowrót myśli. Nie wiedząc sama jak długo udało mi się siedzieć w tym stanie powracałam do rzeczywistości. to był stan strasznego zmęczenia psychicznego, dlatego zdarzyło się kiedyś tak, że nie zapamiętałam jakiegoś szczegółu, która wydarzyła się w trakcie sytuacji, dzięki której mialam wszystkiego dość.

(a pamięć mam naprawdę świetną, potrafię zapamiętać najmniejszy szczególik)

marcinyoshi

kiedy mam wszystkiego dość ?? mamo, nie pamiętam tego stanu, ale zazwyczaj jak coś mnie wpieni to niestety muszę odreagować... a tym sposobem na odreagowanie jest albo zamknięcie się w sobie i burczenie na wszystkich, albo jednorazowe wyżycie się na kimś bliskim... no niestety...
jestem też takim wredniaczkiem trudnym, że potrafię po 2 tygodniach powiedziec komuś, że mnie wkurzył czymś tam, o czym już zapomniał, albo nie zauważył... no taka mendzia jestem, moja ola wie najlepiej...
cóż... niby impulsywny, ale czasem zapłon to mam nieziemski...

Ruthven

hrrrr

mi babcia do tej pory wypomina budzik, który jej rozwaliłem za szczenięcych lat

poetka - czort wie, co wyjdzie z tych twoich rysunków - na wszelki wypadek postaram sie cię nie denerwowac

Romanov

sprzatanie. najprofesjonalniej jest zrobic cos konstruktywnego a chociaz praktycznego, nie tracic czasu na fochy, nie popadac w niepotrzebne stany.