noname

Wolf von Eisenritter · Wysłany: Pon 22:26, 20 Mar 2006 Temat postu: Samotność a upływ czasu

Kiedy nie macie obok siebie nikogo z kim mozna by porozmawiac odczuwac jakby, zatrzymanie czasu(tak jak ja) przyspieszenie, czy w wogole nie odczuwacie w takich chwilach czasu?
Ogolnie - jak uwazacie, jak w samotnosci postrzega sie uplyw czasu ?

Silie · Wysłany: Pon 22:38, 20 Mar 2006 Temat postu:

W samotności nie myśli się o pędzącym czasie myśli się tylko o samotności.
Przez zakłucacze ciszy, o samotności się zapomina.
A gdy kładziesz się spać, zasypiasz prawie tak szybko, że myślenie o samotności zajmuje 15 min???

Samotnośc jakby się wydawało nie jest taka zła.
Czasem jest cenniejsza niż złoto...

Ruthven · Wysłany: Pon 23:16, 20 Mar 2006 Temat postu:

Szczerze powiedziawszy - nie pamiętam, kiedy miałem chwilę spokoju/samotnosci.
Ostatnio duzo sie dzieje i za dzień bez ludzi dałbym wiele.

tylko miłe rzeczy mają to do siebie, ze mijają strasznie szybko.

Silie · Wysłany: Pon 23:27, 20 Mar 2006 Temat postu:

Ruthven · Wysłany: Pon 23:34, 20 Mar 2006 Temat postu:

Silie · Wysłany: Pon 23:44, 20 Mar 2006 Temat postu:

Wolf von Eisenritter · Wysłany: Wto 0:06, 21 Mar 2006 Temat postu:

Nie wiem co wydaje wam sie w samotnosci "przyjemnego"
Fakt ze czas stanal w pewnej chwili w miejscu jest pewnie polaczony z tym
ze zegarek rozbil sie na ulicy przed moim oknem,
samotnosc nie jset przyjemna, siedzisz w tej swojej samotni, ile?
tydzien, miesiac, rok? ja siedzialem w zupelnej niemal samotnosci przez prawie rok. przechodzilem wszelkie stadia, od eufori po gleboko depresje,
mowic ze samotnosc jest fajna mozna po dwoch ,trzech dniach doswiadczenia, po tygodniu odkrywaasz ze jest za**** trudno, ale to nie zmienia faktu ze samotnosc ma swoje zalety.
Ja naprzyklad dzieki swojemu doswiadczeniu dowiedzialem sie ze nie musze miec nic wspolengo z calym tym balaganem, warto zadawac sie w ludzmi wartosciowymi.A nie z calym motlochem

Ruthven · Wysłany: Wto 0:21, 21 Mar 2006 Temat postu:

AkaSha · Wysłany: Wto 1:22, 21 Mar 2006 Temat postu:

naleze do ludzi, ktorym brakuje czasu..
dom traktuje jak hotel..
tesknie za chwilami spokoju, nudy...
ale kiedy dopada mnie dzien, w ktorym moge pozwolic sobie na taki "wyczyn".. dostaje pierd@!(a.. i nie moge wytrzymac na miejscu..
musze z kims porozmawiac, isc na rower..
ostatnio wpadlam na pomysl zeby zaczac sobie biegac..robi sie juz cieplej..wiec czemu nie.
w samotnosci.. tylko ja , muzyka i swieze powietrze..

zauwazylam ze kazdego dnia musze miec jakas dawke energii, ktora moge wykorzystac..
musze sie zmeczyc.. poczuc jak moje cialo "cierpi" fizycznie..
inaczej popadam w jakies dolki.. i jestem nie do zycia..
musze sie wyzyc..

Romanov · Wysłany: Wto 2:37, 21 Mar 2006 Temat postu:

Samotność? Kontrolowana od zawsze kwestią wyboru, przymusowa, niemile widziana rezultatem odrzucania ludzi nikeompetentnych do rozumienia i otwarcia granic. Ogromną ilość czasu spędzam samotnie pracując, spotykam się z innymi gdy mam ochotę. Chociaż czasem przydałby się ktoś kto wreszcie byłby kumaty i nieodmożdżony, zyjący swoim zyciem, zaden altruista, robiący swoje
Czas? Płynie stosownie do tego, co robię. Czasem jest po prsotu pusty gdy w sercu jest pusto

Ruthven · Wysłany: Śro 11:27, 22 Mar 2006 Temat postu:

Pracuję z ludźmi, więc gdy mam mozliwość, odpoczywam od nich.
Rzadko w sumie, bo lubię to, co robię.

AkaSha · Wysłany: Czw 12:29, 23 Mar 2006 Temat postu:

w zaleznosci od tego czy jest to samotnosc planowana i chciana..
jezeli tak jest, to mija mi szybko..ale jezeli jej nie chce, to strasznie mi sie dluzy..

Lunar · Wysłany: Czw 19:01, 23 Mar 2006 Temat postu:

W samotności wyciągam mego przyjaciela. Czekam, aż sie nagrzeje i rozjarzy sie jasnym płomieniem. Sprawdzam ciąg. Idealny. Więc zachwycam sie jego smakiem. Patrze jak dym znika rozproszony w powietrzu. Myśle albo i nie. W zależności czy mam na to ochote. Obserwuje wyścig szczurów toczący się gdzieś obok mnie. Potem odkładam cygaro i czekam aż zaśnie. Wstaje i ide tam gdzie me oczy spoczną.

marcinyoshi · Wysłany: Pią 9:21, 24 Mar 2006 Temat postu:

Jeżeli chodzi o samotność w moim przypadku to niestety jest to stan niedoosiągnięcia dla mnie, gdyż mam 2 dzieci already, ale pamiętam czasy liceum i wtedy ta samotność to była raczej ucieczka przed kompleksami, no i chyba chęć zwrócenia uwagi na siebie, mimo wszystko. Teraz samotność dla mnie jest czymś raczej mało podobającym i wskazanym stanem, gdyż uwielbiam być z kimś, mieć kogoś obok siebie. Myślę, że jest to kwestia czasu, wieku i dojrzałości, ale też i charakteru.

Ruthven · Wysłany: Pią 11:35, 24 Mar 2006 Temat postu:

większosc ludzi ma tak czasem, ze alienuje sie - z róznych powodów i z niejednakowym skutkiem.
Czas, myślę, w jakim się to dzieje ma dośc istotne znaczenie. Inaczej jest gdy zwyczajnie chcesz odpocząc, inaczej gdy nie masz do kogo gęby otworzyc i pustka zaczyna naginać suwerennosć podejmowanych decyzji.