noname

Lunar

Czy uważacie, że strach bardziej dotyczy kobiet, niż mężczyzn? Bo ja odnoszę takie wrażenie. Oczywiście pytanie to nie ma na celu dyskryminacji kobiet.

faluzy

Ruthven

Lunar, dobre pytanie.
Żyjemy w społeczeństwie patrialchalnym, jak by nie patrzeć.
Częściej to właśnie na mężczyznach spoczywa obowiazek utrzymania rodziny.

Do tego dochodzi tradycja kulturowa zgodnie z która chłopcy dostają samochody, dziewczynki lalki.
Dopuszcza się mozliwość, ze dziewczynki będa się bały, a chłopaki słyszą - co ty, boisz się, baba jestes?

No i przecież *głosem Pazury* "chłopaki nie płaczą"

Czy boją się tak samo?
chyba nie.

faluzy

no i tak to właśnie waszym zdaniem jest, że jak jesteśmy "babami" to się boimy. a tak nie jest ha

nie no ale wiecie..... każdy ma swój charakter i każdy inaczej coś odbiera, bo podam przykład. mój kolega ciągle beczy, czy się walnie w kolano, czy ktoś go szturcnie, czy dostanie uwage, beczy i beczy. i my go nie wyśmiewamy "aaa lelu baba jesteś ee beczysz weź przestań! uuu!" nie. nie ma takiego czegoś

Silie

Ruthven

Starasz się nie płakac przy ludziach. OK.
Ale inaczej będa patrzeć na płacząca kobietę niz na płaczącego faceta.

Ergo - wychowanie nie pozwala facetom bac się otwarcie.
Myślę też, ze to inny rodzaj strachu.

AkaSha

ludzie boja sie ujawniac swoje leki.. a jest to spowodowane brakiem zaufania do drugiego czlowieka.. boimy sie ze ludzie wykozystaja nasza wrazliwa nature..
zyjemy juz w innych czasach i ja bardzo cenie sobie wrazliwosc ( bo leki gł. wychodza z wrazliwosci) u kobiet jak i u mezczyzn..

dzisiaj sie dowiedzialam na psychologii ze im bardziej uduchowiona i wrazliwa osoba, tym uniesienia milosne sa bardziej ekscytujace i bardziej namacalne

wiec wiecie..
nie mozna tworzych chorych sytuacji i oslony.. musimy potrafic przeciwstawic sie przypadkom.. a nie unikac ich..

Ruthven

Romanov

Pytanie, kto sie bardziej boi. Wiadomo, ze kobieta lubi pokrzyczec na horrorze i rzucic sie w gwarantujace bezpieczenstwo szerokie barki mezczyzny, ktory nie mrugnie powieka spogladajac z troska na niewinna niewiaste

Zastanawiam sie, jak jest z pewnymi lękami, np przed myszami czy pajakami. Znam jednego faceta, ktory autentycznie boi sie pajakow i cala mase kobietek, co do mnie, duze pajaki, juz nie wspomne o wlochatych ogromnych potworach!!!! [caly czas mowie o pajakach

], wzbudzaja we mnie wizje, jak laza po mnie, po karku........az mna rzuca. Kobiety czesto inaczej reaguja na takie sytuacje niz mezczyzni. I tu sie zastanawiam, na ile wynika to ze spelniania swoimi reakcjami spolecznych oczekiwan... Ale co do kobiet, w otoczeniu zauwazam mase lasek z rasy "nie umiem wkrecic zarowki ani obsluzyc srubokreta", ktora piszczy z byle powodu, czesto zeby tylko histerycznie zwrocic na siebie uwage. me-cza-ce.

Silie

Ruthven

Romanov

Mimo, ze mnie rozbawiles, i tak dam ci kopa

tak jasne Rut, wszystkie sie boja. Muchy. Nie chodzi o ksiecia [na bialym rumaku?odpada], chca zwrocic na siebie uwage. Wiadomo ze nie mowie o wszystkich, ale o tych co zauwazylam. Sa glosne, piskliwe, wszystko je brzydzi i przestracha... Trzeba starac sie opadnowac zimna krew. Choc rozumiem, ze na widok muchy jest to nierzadko trudnym zadaniem...

Kwestia wychowania? Swoja droga. Ale popatrz jaka jest presja na dziewczynkach i chlopcach odnosnie zachowywania sie w okreslonych sytuacjach. Jak gdzies to juz bylo powiedziane, chlopcom nie wolno tego, dziewczynkom tamtego. Jasne.

Ruthven

Romanov

tortur; abstrahujac, okaleczenia oczu i slepoty, trwalych powaznych urazow fizycznych, nie dajacych sie zrehabilitowac.

Te laski nie dadza mi spokoju. Rozumiem, ze czlowiek moze bac sie much, ptakow czy guzikow. Ma prawo. Ale wiesz, znam co niektore takie. One po prostu lubia sobie pokrzyczec, bo nie maja pod reka dmuchanego banera >>Popatrz na mnie<<

Ruthven

Każdy zwraca na siebie uwagę jak portafi. Jeśli lęk jest dobrym sposobem na poderwanie faceta, to prawdopodobnie zostało to już gdzieś wypróbowane, sprawdziło sie i skutkuje.

Działają stereotypy - porwana ksieżniczka i jej rycerz (konia ci litościwie daruję

).
Ale to wciąż powrót do tradycyjnych ról i sposobu wychowania.