noname

mecenas sztuki ciosania.. · Wysłany: Nie 1:04, 19 Mar 2006 Temat postu:

To nic tylko taki akcent w historii, mało kogo interesują fakty historyczne - naprawdę nie chcę zanudzać.

Silie · Wysłany: Nie 1:05, 19 Mar 2006 Temat postu:

pisz i mnie nie irytujbo na około mojego grobu użądze pole minowe i nici z bliskiego sąsiedztwa.

AkaSha · Wysłany: Nie 1:06, 19 Mar 2006 Temat postu:

info juz wpadles jak sliwka w kompot..
zaczales wiec skoncz

tak przewaznie jest..nie

??

mecenas sztuki ciosania.. · Wysłany: Nie 1:12, 19 Mar 2006 Temat postu:

Mniej więcej wtedy poszedł na dno japoński pancernik Yamashiro- śliczniutki okręcik. Bitwa nierówna - jak lew z hienami walczył dzielnie.

AkaSha · Wysłany: Nie 1:19, 19 Mar 2006 Temat postu:

yyy..widze zainteresowania tym krajem

sweet...

marze aby poczuc smak sake w ustach ...
pojawic sie w centrum japonskiego ogrodu.
pochlaniajac won kwitnacej wisni..
rozkoszowac wzrok barwami i pieknymi widokami..

Ruthven · Wysłany: Nie 1:30, 19 Mar 2006 Temat postu:

a info pewnie by chciał mieć mini replike pancernika w swoim grobie.

albo dołączyc do marynarzy

Silie · Wysłany: Nie 21:06, 19 Mar 2006 Temat postu:

Biznes is biznes

tyle, że jest mały problem... ja pacyfistką jestem i będziemy musieli zlecić komuś obdarcie Cię ze skóry.
A gdzie w Twoim planie będzie mój grób??
Miasto umarłych mi się podoba, tyle że tam strasznie głośno i tłocznie będzie.
Jeśli zrobiśz sekcję dla VIP'ów i drugą dla reszty świata, to się zgadzam.
Rut za niedługo odda mi swą duszę więc z Aką będziemy miały nad nim kontrolę.

Silie · Wysłany: Nie 23:13, 19 Mar 2006 Temat postu:

AkaSha · Wysłany: Nie 23:24, 19 Mar 2006 Temat postu:

Sil..nie daj sie..
nie ma zmiluj..jezeli chcemy to same sobie wezmiemy..

sam napisal cos czego nie powinien..teraz niech zaluje

a moze zmieni zdanie kiedy sam sie juz dowie co go czeka

Miasto jest w Grach.
Ruthven/MA

Ruthven

w czwartek byłem na pogrzebie - zmarł mój dziadek.

Wyjde na psychopatę, ale na okolicznośc, ze miałem z nim marny kontakt, nie zwinąłem sie z rozpaczy po jego odejściu.

stałem w kościele i liczyłem gości (34), potem śmiac mi się chciało z mega dziwnego śpiewu organisty, potem jeden z 2 księzy okazal się kopią Quasimodo, więc zacząlem dumac, jak on wchodzi na dzwonnice, której, nota bene, nie było.

własciwie, myślałem o wszystkim, tylko nie o zmarłym.

Później kondukt, ksiadz odklepał (bo wygłoszeniem nazwac tego nei sposób) mowę i do ziemi.

dopiero dzień później dotarło do mnie, że Dziadek nie żyje i właściwie to zupełny koniec moich z nim relacji.
jakichkolwiek.

dobrze, ze pamiętam numer kwatery, przynajmniej tam będe go odwiedzał - moze częsciej niż za życia.

AkaSha

ja pamietam jak dotarlo do mnie ze moj dziadek nie zyje..
poznalam go w te wakacje..zreszta cala moja rodzine wtedy poznalam.. i kilka miesiecy pozniej umarl..
splynelo to po mnie.. ale kilka dni pozniej.. ( bo nie moglam jechac na pogrzeb)
wpadlam w histerie..
ryczalam jak glupia.. jeszcze nigdy tak strassznie nie plakalam.. nie moglam oddychac.
dobrze ze wtedy byl przy mnie facet. i dziekuje mu za to..
gdybym byla sama.. hmn..

mecenas sztuki ciosania..

Funduję waszym dziadkom Ruth, AkaSha utwór Sleeping Sun v2005, który mi teraz pobrzmiewa..

Ruthven

ten pogrzeb - no, nie dotarł do mnie.
ale teraz, z muzą z SH w uszach... no, jakoś nostalgicznie sie robi.

zirytowali mnie panowie grabarze - rodzina w smutku pogrążona,a oni, odziani w sweterki, łopata i jadziem. Olbrzymi rozdźwięk był między smutkiem żałobników, a ich żwawą pracą.

AkaSha

musieli jakos to preciez zakopac.. czemu TY sie dziwisz..
chociaz u mnie na pogrzebach sa w gajerkach

Silie

Na pogrzebie dziadka ileś lat temu.
To chyba na początku liceum było.
Było mi smutno, bo widziałam go często.
Ale z drugiej strony cieszyłam się, że już nei żyje.
Przynajmniej nie cierpiał.
Dzidzio z peweksu obładowany w czasach PRL-u dla mnie i kuzynek mleko i inne rzeczy przywoził.
Poczciwy człowiek z niego był.

Za drugim dziedkiem bardziej był rozpaczałą.
Jakoś tak bliski sercu mojemu jest.
Zawsze tak serdecznie i z uczuciem podchodzi do wnóków i ogólnie dzieci tych młodszych i młodzieży z jego genami

Za babcią nie sądzę bym płakała.
Ta koieta nic dla mnie nie znaczy, jedynie przykro było by mi z powodu mojej mamy a jej matki.