noname

marcinyoshi

łamiąc trochę konwencję, dlatego umieszczam tutaj - moje refleksje, o ile kogoś obchodzą wogóle, na temat istoty przeżywania Świąt Bożego Narodzenia... jesli ktoś się zdecyduje przeczytać- Życzę powodzenia

Nadchodzą Święta Bożego Narodzenia. Magiczne chwile, podczas których przygotowujemy się na przyjście Zbawiciela. Czas rozwiązywania nieporozumień, wybaczenia, czas, który łączy ludzi na całym świecie.
Ale czy tak jest naprawdę ? Czy rzeczywiście korzystamy z przywileju bycia chrześcijanami po to, by celebrować odpowiednio Adwent, czyli czas oczekiwania?
Z przykrością stwierdzam, że nie.

Już dawno zapomnieliśmy o pięknych tradycjach, jakie wiążą się z obchodzeniem Świąt Narodzenia Pana. Już dawno zapomnieliśmy istotę współuczestnictwa w chwilach szczególnych dla naszego Kościoła.

Dla większości ludzi Święta Bożego Narodzenia straciły magię. Coraz częściej tradycyjną kolację w gronie rodzinnym zastępuje coś, co trudno nazwać wspólnie odbywanym posiłkiem. Mama od rana krząta się w kuchni usiłując zaimprowizować kilka „nowoczesnych” potraw, tata spędza pół dnia stojąc w kolejce do automatycznej myjni samochodowej, bo auto w świętach czyste być musi. Dzieci jak zwykle przyklejone do telewizora, bądź komputera, bo właśnie koledzy są na gadu-gadu.

Kiedy nadchodzi wieczór nie ma mowy o spojrzeniu przez okno i czekaniu na pierwszą gwiazdkę, bo i dzieci są za duże, a i w telewizji po raz kolejny leci zabawna komedia.

Kolację wigilijną determinuje więc jedynie poczucie głodu, lub przerwa między projekcjami.

Zastanawiam się, co takiego mogło się wydarzyć, że najpiękniejsza polska tradycja związana z Wigilią Świąt Bożego Narodzenia przestaje istnieć?

Coraz rzadziej spotykamy się w rodzinnym gronie, a jeśli nawet uda nam się kogoś zaprosić to łamiemy się „wspólnie” opłatkiem, gdyż „sam na sam” wywołuje zbyt duże zamieszanie, albo ktoś sobie nie życzy wymienić się serdecznymi życzeniami z drugą osobą.

Często kolacja zamienia się w spotkanie towarzyskie, w którym karp przestaje być świątecznym daniem, a staje się przegryzką do alkoholu. Zapominamy o śpiewaniu kolęd, często nie pamiętamy nawet słów, i choć co roku dołączane są „gotowe”, śpiewane przez naszych idoli, to puszczamy cichutko, lub w cale.

Tłumaczyć to można chaosem dnia codziennego. Stresująca, źle płatna praca, podwyżki w opłatach, zamieszanie w świecie polityki – wszystko to ma mieć wpływ na ludzką wrażliwość. Być może ta cała życiowa, społeczna nagonka powoduje, że przenosimy chaos z dnia powszedniego na dzień duchowej celebracji.

Czynimy to, ponieważ nie potrafimy już żyć bez zgiełku i napięć, po za tym, uważam, że chyba bronimy się przed wyciszaniem gdyż rachunek sumienia, jaki wówczas mógłby świtać w naszej głowie byłby raczej smutny.

Jestem optymistą, mimo wszystko, nadal wierzę, że czasy powrotu do tradycji, do chrześcijańskiego współprzeżywania Świąt właśnie nadchodzą. Marzę, abyśmy w tym roku zasiedli do rodzinnego stołu i współtworzyli oazę ciepła, miłości i bliskości. Zaprośmy tych, którzy nie mają się z kim podzielić radościami i smutkami w mijającym roku, wspominajmy serdecznie tych, którzy odeszli, cieszmy się tym, iż dane nam jest chociaż w jeden wieczór być razem.

Nie zapomnijmy o przeczytaniu przed kolacją Pisma Świętego, aby przypomnieć sobie istotę tego magicznego spotkania, oraz szczególnie o podzieleniu się opłatkiem z każdym z osobna, nawet z tymi, do których czujemy żal, czy urazę – Święta to czas wybaczenia i godzenia się.

Życzę wszystkim, by czas adwentu spędzić w ciszy, spokoju, nawet w zadumie, po to, by z czystym sumieniem, otwartym sercem i szczerym uśmiechem rozpocząć świętowanie Narodzenia Jezusa Chrystusa.

Hunter

Ruthven

podzieliłem ci trochę text, bedzie łatwiej czytac.

w sumie masz rację - jest jak jest, wiem, bo u mnie też będzie tak, że kolacja wigilijna to jedno wielkie obżeranie. Niewiele zostało z mistycznej wspólnoty.

sam na myśl, ze mam się dzielić opłatkiem z pewna osobą z rodziny dostaje szczekościsku - nienawidzę baby serdecznie i nie zmieniają tego nawet swieta. dochodzi tylko, poza zwykła obojętnoscia, koniecznosć zaciśnięcia zebów, zeby w życzeniach nie jebn_ąc jej czegoś wrednego miedzy oczy.

nie lubię tych życzeń - wpienia mnie fakt, ze w ogóle musze je składać - wolałbym zwyczajnie zignorowac ludzi, których nie trawię.

Ale, jak zwykle, wepchnie sie TAKT - więc celebrując świąteczną atmosfere, złożę małpie zyczenia.

tak fałszywe, jak to tylko bedzie mozliwe.

mecenas sztuki ciosania..

Hunt, Ruth.................... co ja słyszę no no normalnie nie katolicy....

Hunter

A czego się spodziewałeś? Armi zbawienia?

mecenas sztuki ciosania..

Jak do tej pory nikt tu nikogo nie zbawiał.. i może tak zostać choć ja .. bez komentu.

Hunter

Armia zbawienia nie zbawia

Ad. zbawienia, że tak powiem możemy zbawić już tylko małe niewinne dzieci... Nikogo więcej...

Silie

My z siostra zasze pomagamy mamie kuchni badz nakrywamy do slotu.
Parzylysmy zawsze na pierwsza gwazde,
i telewizor byl wylaczony

fakt, nie lubie skladac zyczen, choc moja rodzine kocham...
ja poprostu nie lubie skladac zyczen - nie nadaje sie do tego.

o czym to to?? aha i zawsze jest karpik i 12 dan->wg. tradycji

Dzieki za zyczenia Marcin i radosnego swietowania Bozego narodzenia

zdradz mi tajemnice jak prezenty dotaja sie pod choinke, bo one ciagle edrujatam gdy ja nie widze

mecenas sztuki ciosania..

Może CIebie chociaż śnieg spotka przynajmniej teraz.. w Polszcze nie będzie śniegu na święta - proszę o przełożenie terminu świąt.

Hunter

Ruthven

co z kartkami??
ktoś ruszy leniwy zad i zapakuje obrazek w ramach relaxu?

DemeteR

no przeciez juz sa jakies

Silie

chyba cztery propozycje